Reizen is tegenwoordig eerder de norm dan de uitzondering. Studenten gaan op grote schaal een half jaar of langer op stage of voor een ‘tussenjaar’ naar het buitenland. Vriendinnen boeken shopweekendjes naar Milaan en mannen vliegen een dag op en neer naar Londen om Chelsea – Arsenal eens in het echt mee te maken. Reizen is het nieuwe normaal. Totdat… er kinderen in het spel komen. Or is it?
Mijn vriend Daan en ik hebben in de 10 jaar dat we geen kinderen hadden veel gereisd samen. Van Panama naar Alaska, van Argentinië naar Colombia, Thailand en Vietnam naar een kerstvakantie in Zuid-Afrika. Toen we vertelden dat we ons 1e kind verwachtten, kregen we meer dan eens de volgende reacties:
“O, ik dacht, die gaan eerst nog lekker reizen…”
“Dat had ik nog niet verwacht, jullie zijn toch van het reizen?”
“Nou, dan is het dus gedaan met al die exotische bestemmingen!”
“Dat wordt dan voortaan Center Parcs voor jullie.”
Verongelijkte blikken
Herkennen jullie dit? Alsof de komst van een kind het reizen voor de rest van ons leven volledig onmogelijk zou maken. Wanneer ik dan reageerde met: “met een kind kunnen we nog steeds reizen”, of “ik zie niet in waarom een kind niet gewoon mee op reis kan”, werd ik toch vaak wat verongelijkt aangekeken.
Herkennen jullie dit? Alsof de komst van een kind het reizen voor de rest van ons leven volledig onmogelijk zou maken.
Op een of andere manier vinden veel mensen het not done een kind mee te nemen op reis. En dan heb ik het met name over verre reizen. Naar Spanje en Frankrijk vinden we allemaal nog wel oké. Dat is bekend terrein. Maar een bestemming buiten Europa overwegen staat voor sommigen bijna gelijk aan kindermishandeling. Toen we vertelden dat we met Pep (toen 1,5) naar Guatemala en Mexico wilden gaan kregen we vaak deze vragen en aannames:
- Hoe doe je dat dan met het tijdsverschil?
- O, maar dat is toch een hele lange vliegreis?
- Zo’n jetlag is natuurlijk he-le-maal niet goed voor een kind…
- Wat kan hij/zij daar dan eten?
- Hebben ze daar ook luiers, of moet je dan katoenen luiers wassen?
- Zo’n ander klimaat is voor zo’n kleintje toch een schok hoor.
- Dat is echt een gedoe met al die spullen die je mee moet nemen voor zo’n kind.
- Vliegen met kinderen is sowieso een gedoe.
Stay calm and… travel!
En ga zo nog maar even door. Ik vermoed dat het komt doordat de ouders het reizen zélf nogal spannend vinden en zich daarom met excuses verschuilen achter hun kind. Juist deze houding breng je volgens mij over op je kind. Ik heb meermaals staan kijken in de incheckrij op een vliegveld. Gestreste ouders staan hun kinderen ongemakkelijk op hun gemak te houden in de hoop dat ze niet in opstand komen. Vervolgens gebeurt natuurlijk het tegenovergestelde. Dan is vliegen best een gedoe inderdaad.
Het voelde alsof we ons moesten verantwoorden voor het feit dat we hem meenamen naar een verre bestemming. Natuurlijk is reizen met een kind spannender dan als je alleen of met 2 volwassenen gaat, maar een goede voorbereiding is al bijna het hele werk.
Het voelde alsof we ons moesten verantwoorden voor het feit dat we hem meenamen naar een verre bestemming.
Voorbereiding scheelt tijd
Met een goede planning qua vluchten, een goede inventarisatie van je bagage en gedegen research over de bestemming denk ik dat je echt al een heel eind komt. Zo is het bijvoorbeeld handig om te weten dat je in Spanje absoluut geen poedermelk in de supermarkten gaat vinden. Daarvoor moet je naar een farmacia. Scheelt toch een halve dag zoeken. Of is het handig om te weten wat het Spaanse woord voor ‘kolf’ is, als je net als ik een essentieel onderdeel van dat ding thuis laat liggen (stom!). Download filmpjes voor in het vliegtuig, zorg dat je lievelingsknuffels voor het grijpen hebt. Zorg dat je weet waar het dichtstbijzijnde ziekenhuis is op elke bestemming waar je verblijft en dat je de basismedicijnen bij je hebt.
Zo is het bijvoorbeeld handig om te weten dat je in Spanje absoluut geen poedermelk in de supermarkten gaat vinden. Daarvoor moet je naar een farmacia.
Informatie die je vooraf allemaal kunt opzoeken en je op momenten van nood een hoop kostbare tijd schelen. Vaak maken we ons veel te druk om zaken die niet gaan gebeuren. Terwijl, als je als ouders uitstraalt dat je het naar je zin hebt op reis, zal het kind je gedrag kopiëren. Dat doen die sponzen immers met alles.
Laat je als reislustige ouder niet gek maken door alle mensen die het stiekem zelf heel erg eng vinden om te reizen. Je doet je kind niet te kort, je verrijkt het alleen maar door het kennis te laten maken met de wereld!
