Vliegen met een peuter (2 jaar) en een baby (6 maanden), in m’n eentje. Zonder man, just me. Het grote voordeel is dat ze in een vliegtuig geen kant op kunnen. Het nadeel… Tja, dat ze in het vliegtuig geen kant op kunnen. En dat wil een peuter natuurlijk het liefst, alle kanten op. Dat wordt nog een uitdaging! Maar hee, ik kan dit, toch?
Aangezien ik geen andere keuze had, ging ik ervoor. Het was vakantie, de scholen en crèches waren dicht. De temperatuur in Algiers (daar wonen we) zou oplopen naar boven de 35 graden en mijn vriend kon nog niet weg van zijn werk. Mijn ouders zaten die week op een camping in Frankrijk en daar hadden ze nog een chaletje over waar ik perfect in paste met mijn 2 jongens. Dat was dus ideaal! Zo geschiedde. We gingen op reis.
Getrek, geprop, gepakt en gezakt
Ondanks dat ik inmiddels al best wat vlieguren heb gemaakt met de kinderen, vond ik het nu wel extra spannend. De voorbereiding verliep dan ook extra secuur. Flesjes, hapjes, broodjes, doekjes, luiers, reservekleding voor ongelukjes; het hield niet op. Alleen al voor de benodigdheden onderweg heb je 2 personen nodig! Maar met wat getrek en geprop kreeg ik alles in een rugzak en konden we gaan. Op naar Lyon, een vlucht van 2 uur, dat zou te overzien moeten zijn.
Ondanks dat ik inmiddels al best wat vlieguren heb gemaakt met de kinderen, vond ik het nu wel extra spannend.
Tour de aéroport
Voor we in het vliegtuig zaten, hadden we natuurlijk al een hele niet te onderschatten toer aan incheckbalies, douanes en bagagecontroles voor de boeg. Waar ik normaal gesproken niet erg blij ben wanneer er vreemde mensen aan mijn kinderen zitten (hoe goedbedoeld ook), liet ik me ditmaal uitgebreid helpen. Het kon niet anders. Met een baby in de draagtas en een energieke peuter in een buggy, was ik nou eenmaal niet zo flexibel. Dus was ik ter uitzondering erg blij dat iedereen zich met me wilde bemoeien. Dat is alvast tip 1 voor als je dit zelf gaat ondernemen: laat je helpen of vraag om hulp als niemand je toeschiet. Dat maakt het leven op dat moment een stuk makkelijker. Ook al vind je jezelf enorm sterk en onafhankelijk (zoals ik 😉), dit helpt.
Tip 1: Laat je helpen of vraag om hulp als niemand je toeschiet
And off we.. don’t go
Op naar het vliegtuig. Het verliep verbazingwekkend vlot, dus het werd nog gezellig ook. Zingen, boekjes lezen, verstoppertje spelen achter een doekje, het was allemaal niet zo moeilijk! Tot het volgende ‘momentje’: het opstijgen. Inmiddels wist ik dat mijn peuter zich niet graag laat insnoeren door de stoelriem, dus dat werd een kleine strijd. Die ik wel won, maar waar altijd een tijdslimiet op zit, na een minuut of 10 wil hij eruit dus we hadden haast.
En daar kwam het addertje onder het gras. Want we gingen niet. Na 10 minuten nog niet. Na een half uur nog steeds niet. Zonder verdere informatie over wat er gaande was. Na een uur stonden we nog steeds aan de grond. Inmiddels moesten er wat luiers verschoond worden en kregen de kinderen trek. Mijn peuter verveelde zich stierlijk en werd ook een beetje moe. Geen fijne combinatie. Ook nu heb ik me maar laten helpen. Een lieve dame wilde de baby wel even vermaken, zodat ik met de peuter naar het toilet kon en hem even kon entertainen. Na 2 uur aan de grond kwam eindelijk bericht: we gingen! Met een hoop rozijntjes en soepstengels kon ik de kinderen gelukkig nog even vermaken. Ik was blij dat ik daar niet op bezuinigd had qua bagage.
Tip 2: neem altijd voldoende eten en snacks mee, en luiers uiteraard. Je weet nooit wat er gaat gebeuren en je wilt echt voorkomen dat je kinderen hongerig worden.
Tip 2: neem altijd voldoende eten en snacks mee, en luiers uiteraard.
Ook vast tip 3: trek je van niemand iets aan. Mijn peuter kan temperamentvol zijn, dus die kon flink blèren. Ook heb ik hem door het gangpad laten rennen, waar ook niet iedereen voorstander van is. Maar wat ik al zei in het begin, het voordeel is dat ze uiteindelijk geen kant op kunnen.
Ook vast tip 3: trek je van niemand iets aan.
Missie… geslaagd!
We hadden de reis overleefd. Nu de bagage nog. Ik zag mijn ouders al aan de andere kant; die stonden klaar om zich over ons te ontfermen (zo voelde het echt haha). Maar de bagage kwam niet! Na veel onderhandelen bij de douane, lukte het me uiteindelijk om de kinderen bij mijn ouders te droppen en zelf nog even op de bagage te wachten. Hierbij dan ook mijn laatste tip: maak het jezelf zo makkelijk mogelijk, een beetje doorduwen mag dan best! De missie was geslaagd; het werd een fijne vakantie!
Hierbij dan ook mijn laatste tip: maak het jezelf zo makkelijk mogelijk, een beetje doorduwen mag dan best!
