When in Rome met kinderen: blogger Christien vertelt!

‘Uw vlucht is geannuleerd, onze excuses voor het ongemak.’ Verbijsterd kijk ik naar mijn telefoon. Ik scrol door op zoek naar wat extra informatie en zie dat we al omgeboekt zijn: we vertrekken 3 dagen later pas om 04.25 uur in de ochtend. ‘Haha, grapjas’, denk ik. Naast dat ik me niet 3 dagen van mijn vakantie laat afnemen, is vliegen om half 5 met een peuter en een baby simpelweg geen optie. Een van de weinige zekerheden in deze fase van het leven is dat er op dat tijdstip geslapen wordt. Dus dán ook. Daar komt bij dat mijn zus hetzelfde weekend in Rome is met haar man en peuter, dus wij moeten er dan gewoon zijn. Punt.

Lijstjes en notities voor mezelf

Ik hou van lijstjes. Ze geven rust en bevorderen de nachtrust. 4 dagen voor vertrek was ik al begonnen met onze vakantiepaklijst. Deze werd aangevuld met:

• het omboeken van de vlucht
• het bijboeken van het glampinghuisje
• het bijboeken de huurauto

Alles afgestreept, we konden gaan. We vlogen om 17.00 uur. Wat vertraging, drukte bij aankomst op het vliegveld, auto ophalen… Uiteindelijk 22.00 uur op de camping. Note to self: niet handig, zorg dat je uiterlijk om 19.00 uur op locatie bent, kinderen vinden dit echt niet leuk meer. En als de kinderen het niet leuk vinden, dan ís het ook niet leuk. Gelukkig stonden de bestelde campingbedjes netjes klaar en konden we direct het bed in. Slaap lekker.

Valse start

Onze peuter doet niet aan uitslapen, ook niet als hij pas om 22.00 uur in bed ligt. De volgende ochtend zat ik dus met hem om 6.30 uur in de speeltuin. Het had flink geonweerd die nacht, maar het zonnetje kwam langzaam door en we liepen een klein rondje over het gigantische terrein. Camping Village Fabulous ligt tussen het vliegveld, de kustplaats Ostia en Rome in en is enorm groot. Waar we eerder zo’n camping zouden mijden, hadden we nu juist gekozen voor het comfort van een minidorp dat helemaal is toegespitst op kleine kinderen.

Je kunt er kamperen, maar er zijn ook allerlei soorten bungalows, stacaravans en chalets te huur, wat voor ons op dat moment wel de voorkeur had. Wij huurden de Greeny. Gloednieuw, voorzien van vaatwasser, airco en een fijne boxspring. Glamping to the max. Op de camping is ook een grote supermarkt, een fijn terras met lekkere (en betaalbare) cappuccino’s en een restaurant. Je hoeft the fabulous village dus niet uit. Al snel werd duidelijk dat de reisdag een valse start was van wat een heerlijke vakantie werd.

Lagune

Na flink wat cappuccino’s (wat een beetje koffie al met je gemoedstoestand kan doen) en een heerlijk broodje parmaham was het tijd om ons naar het zwembad te begeven. Waar je eerder een handdoekje over je schouder gooide en een flesje zonnebrand in je zak stak, hebben we tegenwoordig een heel ritueel. Peuter: zwemluier, zwemshirt, zwembandjes, strandbal, droge luier, droog shirtje, rijstwafel, water, zonnebrand, waterschoentjes, check! Baby: idem dito, plus wat Nutrilon, een zonnehoedje en wat te spelen, check! We konden gaan.

We kozen voor een plek wat later het paradijs voor kleine kinderen bleek en waar we uren doorbrachten: het zwembad. En niet zomaar een zwembad met een duikplank en wat water. Dit was wat ze noemen een ‘lagune’. Een enorm peuterbad met laag water, klim- en glijbanen, (gillende) enthousiaste kinderen en ultiem chillende ouders. Ultiem chillende ouders? Ja je leest het goed.

Het bad is max 40 centimeter diep waardoor de kinderen het hele bad door kunnen struinen zonder hulp (zwembandjes daargelaten). Kind blij, ouders blij. Onze peuter was nog net iets te klein om alleen te spelen, maar het was geen straf om af en toen zelf ook de glijbaan af te gaan. Zeker samen, wat een lol. Waar onze peuter zich normaal gesproken maximaal 62 seconden (ik heb geklokt) kan vermaken met een boekje of een puzzel, moesten we hem na een uur echt uit het water slepen omdat z’n lippen nu wel erg blauw werden. Vol verwondering heb ik naar hem gekeken, zo blij, zo vermaakt. Een beetje paradijs op aarde.

Eropuit

Nu kun je natuurlijk niet een hele week in een zwembad leven. Dat vindt je huid niet leuk en bovendien zaten we praktisch áán de kust en ín Rome dus daar moesten we wat mee. Inmiddels was mijn zus met familie ook gearriveerd. We besloten naar Ostia Antica te gaan, de havenstad van het oude Rome niet ver bij ons vandaan. Het was absoluut de moeite waard, de stad is erg mooi bewaard gebleven en heeft een groot amphitheater. Daar namen we uiteraard de nodige familiekiekjes en na een uurtje cultuur snuiven was het de hoogste tijd voor een pasta alle vongole. Mét een goed glas wijn.

Daar namen we uiteraard de nodige familiekiekjes en na een uurtje cultuur snuiven was het de hoogste tijd voor een pasta alle vongole. Mét een goed glas wijn.

We vonden het restaurantje Soul Kitchen Beach (met pecorinowijn op de kaart, mijn Italiaanse favoriet!) in Ostia aan het strand. Dat klinkt heel idyllisch, dat was het niet. Het restaurant was goed, maar Ostia bleek een uitvalsbasis voor alle (ik denk echt álle) inwoners van Rome die in het weekend de drukte van de stad ontvluchten. Wat resulteerde in drukte aan het strand. Mocht je in de buurt zijn, zou ik even een stukje verder rijden naar een wat toegankelijker strandje.

Een van de drukke wegen naar Rome

Later die week brachten we ook nog een bezoek aan Rome. Een prachtige stad! We vonden er een leuke overdekte markt in Testaccio, waar men om 11.00 uur al aan de Aperol Spritz zit (snap ik, erg lekker). We lunchten heerlijk bij Taverna Volpetti, wat nota bene een reistip was van de ANWB. Nu was het inderdaad een goed restaurant (aanrader), maar de ANWB gaf aan heerlijk pizza gegeten te hebben. Die stonden niet op de kaart, voorheen ook niet. Het mocht de pret niet drukken. Peuter en baby lagen knockout in hun wagens en wij genoten van een fijne lunch met dito bediening. Het was top, dus dat moesten we nog een keer doen.

Uiteraard liet dit scenario zich niet gemakkelijk herhalen. De rit naar Rome verliep net even anders dan verwacht. De navigatie vergat de verkeersdrukte mee te nemen in zijn tijdsindicatie dus in plaats van 20 minuten waren we bijna 1 uur en 20 minuten onderweg. De jongens brachten de reistijd slapend door, waardoor er weinig behoefte was aan een dutje rond lunchtijd.

Onze peuter, die ik bij het consultatiebureau als ondernemend, sociaal en niet bang had omschreven (waar ik natuurlijk eigenwijs, kamikaze en een tikkeltje brutaal mee bedoelde), wilde geen seconde op zijn stoel blijven zitten en ging aan de wandel. De bediening van Ristorante Vladimiro was uiterst vriendelijk en behulpzaam, maar we waren blij dat we weer in de auto zaten terug naar de camping. Onze peuter dook het zwembad weer in en de rust was teruggekeerd. De laatste dagen spendeerden we daarom toch maar in het water, genietend van de zon, een blije peuter en een tevreden, tikkeltje oververhitte baby. En tsja ook hier geldt, all good things come to an end.

De laatste dag (of toch de een-na-laatste)

‘Uw vlucht is geannuleerd, onze excuses voor het ongemak.’ Vol verbijstering kijk ik weer op mijn telefoon. Het staat er echt. Help! We waren omgeboekt naar 22.10 uur. Ik had mezelf beloofd dat nooit meer te doen. Dus gebeurde het ook niet. Een nieuwe note to self: we vliegen niet meer met Alitalia!

Volg ons ook op:

Recente blogs:

Updates ontvangen?