Regina ging naar Meknes in Marokko met haar 2 kinderen: ‘De cultuur is een belevenis op zich’

Deze gezinsvakantie met onze dochters van 4 en 2 jaar is een mix van natuur, cultuur en rust. Als volgende bestemming hebben we gekozen voor Meknes, Marokko! Zou ik Marokko met kinderen aanraden? Zeker wel! De vriendelijke mensen omarmen je kinderen namelijk letterlijk en de cultuur is een belevenis op zich. 

Reizen met alleen handbagage

Als we na 3,5 uur met Transavia aankomen op vliegveld Casablanca, schijnt de zon. Onze huurauto van Europcar met 2 kinderzitjes staat al voor ons klaar. Doordat we met alleen handbagage en zonder buggy reizen, zijn we in mum van tijd onderweg. Travel light and enjoy an easy flight.

We zetten koers naar de kustlijn, waar we al snel op het platteland terechtkomen. Daar zien we boeren die hun land nog omploegen met een ezel. Andere gebruiken hun ezel als vervoersmiddel om de pas geoogste munt naar een lokale markt te brengen. Heerlijk in zoete amandelthee trouwens!

Uitgestrekte stranden en ongerepte duinheuvels

Aangekomen op de bestemming, beklimmen we meteen de natuurlijke duinheuvels. We hebben het uitgestrekte strand compleet voor onszelf. Hotelhond Linda wandelt vrolijk met ons mee. De kinderen vinden waanzinnig gekleurde stenen, unieke schatten uit de zeebodem van de Atlantische oceaan. De natuur is er prachtig en ongerept. We vinden wel veel plastic; het is goed te weten dat er verder geen voorzieningen zijn. We waarderen het land zoals we het zien. Het weer schommelt in november tussen de 16 en 26 graden. Tegen de tijd dat we parapluutjes kopen hebben we ze niet meer nodig.

Met open armen ontvangen in Meknes

Wat me opvalt aan de mensen in Marokko is niet alleen het vriendelijke oogcontact en knikje dat mannen maken, maar vooral de intieme kus die onze blonde meisjes op hun wangen krijgen van volstrekt vreemde vrouwen. Deze begroeting hoort bij de cultuur. Ik vind het bijzonder om te ervaren hoe je contact maakt in het buitenland, ondanks een taalbarrière. Iets waar kinderen van nature goed in zijn. In de riad (Dar Meknes Trésor) zijn ze meteen thuis bij onze gastheer dankzij zijn open blik en aandacht. Het duurt niet lang of de meisjes hebben de slappe lach van plezier. Ze stuiteren over de loungebanken. Bovendien zijn ze helemaal weg van de met mozaïek versierde familiekamer.

Ik vind het bijzonder om te ervaren hoe je contact maakt in het buitenland, ondanks een taalbarrière.

Elisa kiest enthousiast het bed bovenop de vliering. In de morgen kijk ik vanaf het dakterras naar de zonsopkomst en luister ik naar het geklepper van ooievaars. Ik bewonder de bergen en in de verte stijgt een groep trekvogels gezamenlijk op. Het ontbijt wordt verzorgd met pannenkoeken, honing, jam, druiven, gesneden banaan, appel, stokbrood, kaas, koffie en ‘hoge’ thee.

Kleurrijke cultuur en architectuur

Als je besluit naar Marokko te gaan, bedenk dan dat je een andere cultuur binnenstapt. En dat is een belevenis op zich. Er zijn speeltuintjes, maar de meisjes genieten net als wij van de omgeving en alle nieuwe indrukken. Het liefst pioniert Elisa voorop, op de voet gevolgd door haar zusje. Ze kijken hun ogen uit. Van slangenbezweerders tot struisvogels en aapjes aan een ketting. Het doet ze verwonderen en nadenken. Ze leren zo veel en gedijen geweldig op reis. Ook de Marokkaanse architectuur en kleurrijke details zijn waanzinnig, net als de vloerkleden en handwerken in de berbershop. Met toewijding krijgen we uitleg over de gebruikte stoffen.

Een paard met koninklijke koets rijdt ons langs de 4 kilometer lange stadsmuren en bezienswaardigheden. Een toeristische gelegenheid waardoor de meisjes stralen als prinsesjes. Ylva heeft het al dagen over de ezel waarmee ze een stuk mocht rijden, omdat ze zo achter op de kar werd gezet. Zulke ervaringen zijn goud waard.

Authentiek eten

Omdat we niet willen dat ze kinderen ziek worden, gaan we qua eten voor zekerheid en goede hygiëne. Persoonlijk eet ik graag street food en koop ik wel walnoten, appels, druiven, mandarijnen en bananen van de markt. Natuurlijk laat ik de kinderen wel sugar cane juice proeven. We eten hier in Meknes 2 keer bij hetzelfde restaurant Aïcha, omdat ze er verrukkelijk home made food bereiden in een klein familiekeukentje. De uitbaters wonen erboven. Authentieker wordt het niet. Moeder, dochter en schoonmoeder staan heup aan heup te koken en tante doet direct de afwas.

Stel je een pruttelend geserveerde tajine van aardewerk voor met aardappel, wortel, sperziebonen, gezoete uien en dadels. Niet pittig maar vol van smaak. Als ik vraag welke kruiden ze gebruikt, neemt ze ons gezin mee naar haar kruidenwinkel een paar straten verderop. Ze laat ons kennismaken met een variatie van geuren; ik koop 2 kruidenmengsels voor thuis. Voor we naar huis gaan mogen we eerst nog koningsstad Rabat bezoeken, de hoofdstad van het land.