Femke treint deze zomer samen met haar vriend en zoontje van 1 door Duitsland, Oostenrijk en Tsjechië. In haar vorige blog schrijft ze over de voorbereidingen van de treinreis met een dreumes. In het nieuwe blog lees je hoe het avontuur verder verloopt…
Interrailen met een dreumes? Het kan! Femke vertelt!
Rechts van mij slaapt mijn vriend, links onze zoon. Vanuit de hotelkamer in een goedkoop pensionnetje in Frankfurt hoor ik in de kamer naast ons al ruim een uur bellende, lachende en discussiërende Italianen. De vakantie is begonnen, denk ik met enig sarcasme.
Een paar uur eerder hadden we een kleine strijd om ons kleintje in slaap te krijgen. Hij moet wennen aan het slaaptentje. Bij het draaien raakt zijn hoofd het ‘plafond’ van zijn bedje, wat hem onrustig maakt. Ik ben naast hem gaan liggen en na een kwartiertje liedjes zingen (ik) en woelen (hij) viel hij uiteindelijk in slaap.
01.34 uur, de Italianen babbelen vrolijk verder. Op een gefrustreerd, maar helder moment herinner ik me de oordoppen in mijn toilettas. Ze blijken mijn redding: het geluid verdwijnt naar de achtergrond en ook ik val in slaap.
De vakantie is begonnen, denk ik met enig sarcasme.
Salzburg
Na Frankfurt reizen we door naar het Oostenrijkse Salzburg. Daar slapen we in een familiekamer in het frisse A&O-hostel. Modern, simpel en echt prima voor een nachtje. Ons kleintje wordt helemaal blij van de speelhoek. We lunchen in de speeltuin in het Lehener Park, wandelen door de Altstadt en beklimmen de middeleeuwse burcht Festung Hohensalzburg. Die laatste is een flinke onderneming met buggy, maar levert ons heerlijke koffie én een prachtig uitzicht op!
Eindelijk rust in Ossiach
Hoewel we het geboortehuis van Wolfgang Amadeus Mozart en het Mirabell Paleis nog niet hebben gezien, vertrekken we de volgende ochtend al vroeg naar onze volgende bestemming: Ossiach. We kijken uit naar een weekje relaxen aan de prachtige Ossiacher See. Na een fikse onweersbui genieten we op de camping een week lang van prachtig zomers weer. Onze dagindeling bestaat uit zwemmen, lezen, eten en slapen. Need I say more? Af en toe drinken we koffie op een van de knusse terrasjes aan het water in Ossiach.
Op zondag gaan we hiken met onze dreumes in de draagdoek. Wanneer we beiden lichtelijk buiten adem zijn van het vele klimmen, vragen we ons af of we er bijna zijn. Volgens een eerder bordje zouden we al bijna op de top moeten zijn, maar die is nog nergens te bekennen. De kleine – net wakker na een slaapje op de rug van zijn vader – laat van zich horen en hij lijkt het geen goed plan te vinden om nog veel langer in de draagdoek te blijven zitten. Wanneer ik me ook nog bedenk dat we geen luiers hebben meegenomen, is de keuze snel gemaakt. Het ijsje op de top van de berg – ik stel me tenminste voor dat er daar een schattig cafeetje is met koud bier en ijs – moet ik maar uit mijn hoofd zetten. We gaan terug.
Terug naar de stad
Na een weekje real camping life beginnen we het normaal te vinden de dag ongekapt en ongeschoren te beginnen in een joggingpakje. Tijd om het stadse leven dus weer op te zoeken. Wenen it is! En hoe Wenen is, lezen jullie in mijn volgende blog.
