De voorbije dagen in Washington D.C. waren geweldig! Hop, hop, nu op naar The Big Apple. We kopen nog vlug ontbijt op de zondagmarkt achter ons hotel alvorens we naar het station vertrekken. Met de Amtrak trein zijn we in zo’n 3 uur in New York City. Er zijn geen genummerde plaatsen waardoor we niet helemaal naast elkaar kunnen zitten (wees dus op tijd zodat je vooraan in de rij staat). Ellemieke geniet van haar 1e treinrit. Wanneer we het station uitlopen maken de drukte, het vele verkeer en de hoge gebouwen meteen een enorme indruk. We zijn in New York!
Basiskamp in China Town
New York is écht helemaal anders dan Washington D.C. Onze peuter roept: “Kijk mama, ze hebben hier gele taxi’s!” De vreugde kan niet op als we met zo’n gele taxi naar ons hotel rijden (geel is namelijk haar ‘favojiete’ kleur). We logeren in Hotel 50 Bowery NYC. Het is gelegen in de wijk Chinatown, vlak bij SoHo. Op die manier ontsnappen we ’s avonds aan het drukke Manhattan. Dat lijkt ons met een peuter wel nodig. We krijgen een mooie kamer met 2 twin beds en een prachtige badkamer. Terwijl ik de koffers uitpak kruipt Ellemieke in haar fantasiewereld. Ze heeft een klein plastic theeserviesje mee en het kleine tafeltje op de kamer doet perfect dienst als feesttafel. Ze heeft het wel nodig om af en toe haar spel te kunnen spelen.
Op die manier ontsnappen we ’s avonds aan het drukke Manhattan. Dat lijkt ons met een peuter wel nodig.
Niet zo buggyvriendelijk
Een nieuwe dag. We besluiten de metro te nemen. Onderweg stappen we een eetbar binnen waar we snel yoghurt met granola eten. In New York krioelt het van de eetgelegenheden, ook voor ontbijt. Er is keus… véél keus. Voor kinderen is een rustig en gestructureerd vast ontbijtmoment in het hotel zelf, misschien wel beter. Dat onthouden we voor de volgende keer. Diezelfde dag beslissen we meteen dat we ons metrogebruik tot een minimum zullen beperken. Er zijn slechts enkele haltes die rolstoel- (en dus ook buggy)toegankelijk zijn. Bovendien stinken de liften, zijn ze erg vuil en ’s avonds soms ook bezet door daklozen.
Er zijn slechts enkele haltes die rolstoel- (en dus ook buggy)toegankelijk zijn.
Het is niet erg praktisch om met een peuter op de arm, een rugzak en een buggy de vele steile trappen te nemen en de veiligheidspoortjes te passeren. Gelukkig hebben wij een handige, lichte en snel plooibare buggy bij: de Qbit+. Hoe je dit met een grotere kinderwagen moet klaarspelen lijkt mij een raadsel. Gelukkig zijn de taxi’s best betaalbaar.
NYC is ginormous!
Onder alweer een stralende zon wandelen we langs grote bezienswaardigheden. We spotten verschillende bekende gebouwen en plaatsen die we uit films en series herkennen. Op de top van het Empire State Building wordt het nogmaals duidelijk hoe gigantisch deze stad is. Voor Ellemieke is het uitzicht fantastisch. Aangekomen op Times Square ben ik licht ontgoocheld. Ik vind het helemaal niet zo groots of spectaculair als ik gedacht had. Het is er ook veel te druk met een kinderwagen dus we blijven hier niet zo lang hangen. In de Lego-winkel vlakbij maken Ellemieke en haar papa elk hun eigen legopoppetjes. Die mogen mee als souvenir.
In de Lego-winkel vlakbij maken Ellemieke en haar papa elk hun eigen legopoppetjes. Die mogen mee als souvenir.
Op de terugweg naar ons hotel – deze keer te voet – dineren we. Voor we naar ons hotel gaan, passeren we nog snel de Starbucks voor een grote beker thee. Dat is intussen mijn avondlijk ritueel geworden.
Brokje cultuur
Central Park is perfect om Ellemieke vrij te laten rondhuppelen van speeltuin naar speeltuin. Na nog een ritje op de paardenmolen is het tijd voor een beetje cultuur: het Guggenheim museum. Na een kort en ietwat ontgoochelend bezoek staan we bij de uitgang en zien we aan de hemel donkere wolken opdoemen. We willen snel Central Park dwars doorkruisen om daar de metro te nemen. Helaas, de regen haalt ons in en valt met bakken uit de lucht. Een onweer barst los en nog voor we kunnen schuilen, zijn we nat tot op ons ondergoed. Dan maar plan B: we nemen een taxi en die brengt ons naar Chelsea Market, een gezellig overdekte shopping mall met vele leuke eettenten en winkeltjes. Daar doe ik Ellemieke droge kleertjes aan en voor mezelf koop ik een nieuwe pull. Wandelen op de Highline zit er jammer genoeg niet meer in. We kopen een paraplu en wandelen naar ons hotel voor een warme douche en een zalig bed.
Een beste wandeling
Van het slechte weer van gistermiddag is niets meer te bespeuren. We ontdekken de Dunkin’ Donuts niet ver van ons hotel. Ellemieke kan zich geen beter ontbijt voorstellen en voor 1 keertje mag ze die roze donut als ontbijt. Van hieruit wandelen we naar Brooklyn Bridge om dan weer verder naar de herdenkingsplaats van de WTC torens te struinen. We zijn onder de indruk. Alle namen van de slachtoffers staan gegraveerd en hier en daar zie je een witte roos. Die wordt geplaatst op de verjaardag van het slachtoffer. Het is er sereen en stil… een rustpunt in het drukke verkeer.
We willen het voor Ellemieke ook leuk houden zodat ze niet de hele dag in de buggy moet zitten dus plannen we een boottocht naar Liberty Island. Bij de security check, die hier even streng is als op de luchthaven, word ik bijna aangehouden. Ik heb een aardappelmesje in mijn rugzak zitten. Oeps! Ik leg uit dat dit is om fruit te schillen voor onze dochter. Met een rood hoofd zeg ik maar vlug dat ze het mesje mogen houden. Gelukkig kan ik de man overtuigen en mogen we, zonder mesje, aan boord. Het prachtige zicht op de skyline van New York vind ik indrukwekkender dan het vrijheidsbeeld zelf. Ellemieke is vooral geïnteresseerd in de ijsjes die ze hier verkopen. Wat wil je ook met dit zalige weer.
Knuffelkonijn is kwijt
Als laatste stop vandaag gaan we naar Wall Street Bull kijken. We sluiten deze leuke dag af in een gezellig restaurantje. Onderweg naar het hotel merk ik plots dat knuffelkonijn niet mee is. Ellemieke kan niet zonder haar knuffelkonijntje!! De traantjes lopen al over haar wangen. Mijn hart breekt. Vol paniek begin ik snel onze dag te overlopen… waar hebben we knuffelkonijn het laatst gezien? De sneakershop! We lopen onze weg terug en de winkel is net gesloten want het is al na 22.00 uur. We zien een medewerker en zwaaien en proberen met gebaren duidelijk te maken wat we zoeken. Hij kijkt ons maar raar aan. Uiteindelijk snapt hij ons, rent naar achter en komt terug met… knuffelkonijn! Oef. Ik heb wel 2 identieke knuffels mee als reserve, maar voor ons meisje bestaat er maar 1 goed knuffelkonijntje. Ze geeft de winkelbediende een dikke knuffel en zegt nasnikkend thank you! Smelt!
Een ander New York vandaag: Coney Island. Je hebt er pretpark én strand, ideaal voor een dagje met kids. Vanaf ons hotel is het ongeveer 45 minuten rijden met de metro. Het is een rustige metrolijn die bovengronds verder rijdt, dwars door Brooklyn. Het reuzenrad in de verte valt meteen op: “Daar wil ik in, mama.” Even later zitten we samen in het reuzenrad mét bewegende bakjes. Het gaat best snel, maar ze giert het uit van de pret. Ze heeft de smaak te pakken. Samen doen we nog een kleine achtbaan en in enkele andere attracties mag ze alleen. Nu even bekomen op het strand.
Het doet deugd, zo even weg uit de drukte van de stad. Het is een echte must do als je in NYC bent met kinderen. Check wel even de openingsuren want Coney Island is niet altijd open buiten het hoogseizoen.
“Wanneej gaan we tejug naaj Amejika?”
Op het vliegtuig naar huis kijken we foto’s en halen we leuke herinneringen op. Ondertussen vraagt Ellemieke: “Wanneej gaan we tejug naaj Amejika?” Zou ze het leuk gehad hebben, denk je? De reis heeft een onvergetelijke indruk gemaakt, want een half jaar later geeft ze mij haar spaarpotje. Als ik vraag waarom ze mij die geeft, antwoordt ze: “Centjes om naar Amejika te kunnen gaan, mama!”
