Esther woont sinds 2018 in Singapore samen met haar vriend Gertjan en zoontje Samuel (2019). Ze vindt het leuk om met zo min mogelijk spullen op pad te gaan en om aan andere mama’s te laten zien dat reizen met een kleintje ontzettend leuk is en juist heel relaxed kan zijn.
Gestrand bij de douane: Esther gaf borstvoeding in een archiefkast!
Op vrijdagavond vroeg een vriendin of we zin hadden in een spontaan tripje. Ze had een villa gehuurd op Batam, Indonesië, die veel te groot was voor haar alleen. Een uurtje varen en je bent er; eigenlijk te vergelijken met een tripje naar de Waddeneilanden in Nederland. Daar konden we geen nee tegen zeggen. Met de baby in de draagzak en een kleine rugtas vertrokken we.
Trots kwamen we aan in de haven: ons eerste familietripje! Het was ons gelukt én op tijd te komen én met minimale bagage te reizen. Wat kon er nog mis gaan?
Baby zonder verblijfsvergunning
Nog niet helemaal gewend aan het reizen met een baby bleek dat ik in de verkeerde rij stond voor de paspoortcontrole. Toen de douanebeambte naar mij toe kwam was ik in de veronderstelling dat hij kwam helpen. Nietsvermoedend liep ik achter hem aan waarna ik in een hokje werd geplaatst en werd onderworpen aan een verhoor. Waar ging ik heen alleen met een baby? En waarom had de baby geen verblijfsvergunning?
In eerste instantie was ik de rust zelve, maar naarmate hij meer vragen stelde werd ik steeds zenuwachtiger. Alsof Samuel het aanvoelde begon hij te huilen. Waar hij normaal gesproken zo getroost is, bracht niets hem tot bedaren. Daar stond ik dan: een huilende baby in de draagzak, manlief nietsvermoedend aan de andere kant van de douane en zweetdruppels die van mijn hoofd naar beneden parelden. De douanebeambte werd zichtbaar geïrriteerd en gaf mij het gevoel alsof ik een tiener was, voor het eerst op reis zonder ouders.
Daar stond ik dan: een huilende baby in de draagzak, manlief nietsvermoedend aan de andere kant van de douane en zweetdruppels die van mijn hoofd naar beneden parelden.
Borstvoeding in een archiefkast
Mijn redding kwam in de vorm van een vrouwelijke douanebeambte, die vroeg: “Geef je borstvoeding?” Verbaasd antwoordde ik ja. Ze opende de archiefkast, rolde een bureaustoel naar binnen, verzocht mij plaats te nemen en te voeden. Daar zat ik dan, in de kast, te voeden. Manlief werd erbij gehaald en kon gelukkig uitleggen dat onze papieren in aanvraag waren, waarna we net op tijd waren voor de boot. Op de boot werden we, zoals wel vaker hier, aangenaam verrast door de Aziatische vriendelijkheid. Naast ons zat een vrouw die wel erg gecharmeerd was van onze baby. Al snel raakten we aan de praat; wat bleek, haar zoon was geboren in Nederland.
Ze opende de archiefkast, rolde een bureaustoel naar binnen, verzocht mij plaats te nemen en te voeden.
Dus daar zaten we dan: wij met onze Hollandse baby geboren in Singapore en zij met haar Aziatische zoon geboren in Nederland. Ze vroeg hoe we vanaf de haven naar het resort gingen. Geen idee, daar hadden we nog niet echt over nagedacht maar een taxi is vast zo geregeld. Daar dacht deze dame anders over, met zo’n kleine baby konden we niets aan het toeval overlaten en Batam was immers geen Singapore waar alles in kannen en kruiken is. Vervolgens zat ze de rest van de reis druk te bellen waarna ze ons meedeelde dat ze een chauffeur voor ons had geregeld.
Dat is pas vriendelijk
Aangekomen in Batam was het een drukte van jewelste. Er stonden wel honderd mensen in de rij voor de douane; dat zou wel even gaan duren. De vrouw die wij op de boot hadden ontmoet, wist iets beters. Al snel had ze geregeld dat we om de rij heen mochten, omdat we een hongerige baby hadden. Samuel sliep maar dat maakte niets uit. 10 minuten later stonden we buiten en stapten we in de auto op weg naar onze bestemming. Onderweg zetten we onze nieuwe ‘vrienden’ af en moest de taxichauffeur beloven zeer voorzichtig te rijden met ons en de baby. Betalen? Dat mochten we de volgende keer doen als we ze in Singapore zouden treffen. Verbaasd en met een hart vol liefde namen we afscheid van ons gezelschap.
Spontaniteit en flexibiliteit met een baby
Op Batam genoten we van de oase van rust vanuit onze prachtige villa (Montigo Resort Nongsa), met privézwembad met uitzicht op zee. We zouden een dag blijven, maar na al die effort om er te komen besloten we er spontaan een heel weekend van te maken. Gelukkig hadden we het bednestje mee zodat Samuel lekker tussen ons in sliep. Luiers leenden we van andere gasten met baby die we tijdens het ontbijt tegenkwamen.
Afgezien van de onderbreking bij de douane een perfect eerste reisje met baby. We moeten nog een beetje groeien van reizen als backpackers naar reizen met een baby. Maar trots en voldaan keerden we na een heerlijk weekend naar huis.
