“Zo ver vliegen met een baby van 3 maanden oud, moet je dat nu wel willen?” Dat is een vraag die ik meerdere keren kreeg toen ik blij vertelde dat wij een weekje Aruba hadden geboekt. Mijn antwoord is een volmondig ja!. Onze kleine Lewis heeft genoten en wij ook!
Aruba wordt ook wel One Happy Island genoemd. Dat is niet voor niets. Iedereen is er zo vrolijk en relaxed. Lewis voelde dit blijkbaar ook en trakteerde ons op zijn eerste schaterlach.
De eerste keer vliegen met een baby vond ik eerlijk gezegd best een beetje spannend. Vooral omdat we op de heenweg een tussenstop hadden. Voor de zekerheid maakten we een flesje klaar voor tijdens het opstijgen (en landen). Eenmaal bij de gate bleken we vertraging te hebben, dus dat flesje ging al op voordat we het vliegtuig ingingen. Een klein ‘o-jeemomentje’. Vervolgens dacht zijn vader ook nog dat het een goed idee was om na het voeden het ‘vliegendebabyspelletje’ te spelen. Terwijl hij Lewis hoog boven zijn hoofd hield en vliegtuiggeluiden maakte, spuugde Lewis de helft van het flesje weer uit, over zijn vader heen… Behalve dat dit bij de andere passagiers zorgde voor het nodige entertainment, begon ik me steeds meer zorgen te maken.
Niet nodig bleek achteraf. Lewis vond het vliegtuig reuze-interessant met al die lampjes en aandacht van vreemde mensen. Hij heeft niet een keer gehuild en bij de 2e keer opstijgen viel hij zelfs lekker in slaap. De luchtvaartmaatschappij waar wij mee vlogen had geen babybedjes beschikbaar. Wij kochten daarom een opblaasbaar travelbedje. Ideaal. Op de heenreis hadden we een extra stoel, maar je kunt het bedje ook op de opklaptafeltjes leggen (als je met 2 volwassenen reist en naast elkaar zit).
We hadden onze reis last minute geboekt. Aruba Blue Village was praktisch de enige accommodatie die nog beschikbaar was. Dat maakte de keuze lekker makkelijk en het was precies wat wij nodig hadden.
Het appartementencomplex is centraal gelegen (je hebt wel een auto nodig) en beschikt over ruime, maar basic appartementen die van alle gemakken voorzien zijn (koelkast, waterkoker en een magnetron). Er zijn ook babybedjes beschikbaar, maar daar hebben wij geen gebruik van gemaakt. Lewis sliep heerlijk in zijn reisbedje (een soort tentje waardoor hij ook beschermd was tegen de muggen. Al hebben wij geen muggen gezien rond het appartement).
We hadden uitzicht op het zwembad. Superhandig, zo konden wij lekker op een ligbedje liggen, terwijl Lewis een middagdutje deed in de kamer met de airco aan. Het ontbijt was simpel, maar prima voor ons. Nog een groot voordeel: het personeel is supervriendelijk. De barman leende ons zijn snorkel en gaf ons tips waar wij heen moesten gaan om veel vissen te spotten.
Het enige nadeel aan deze accommodatie is dat er ook studenten wonen die stage lopen op het eiland (studenten gaan nog weleens uit en komen dan laat thuis). Wij vonden deze mix juist leuk en hebben geen overlast ervaren. De studenten waren helemaal weg van Lewis. Ze wilden zelfs wel een avondje oppassen! We vonden het zo gezellig met Lewis, dat we daar geen gebruik van hebben gemaakt, maar wie weet als we over een paar jaar terugkomen dat we dan eens een avondje als vanouds op stap gaan.
Aruba kent zo veel gezellige en sfeervolle restaurants. Onze ervaring is dat baby’s (maar ook kinderen, zo zagen we bij andere gezinnen) overal heel vriendelijk worden ontvangen, ook bij de wat luxere restaurants. Ideaal voor mensen met een passie voor lekker eten zoals wij.
Supergoed eten (voornamelijk visgerechten) op een idyllische plek aan zee. Het is niet goedkoop, maar wij vonden het meer dan waard! De tafeltjes bij de branding zijn vooral bezet door stelletjes, maar achterin (nog wel op het strand) kun je prima zitten met een baby. Heb je oudere kinderen? Die kunnen hier lekker spelen op het strand tot het eten er is. Het gaat vrij snel. Je bent ook zo weer weg, mochten de kinderen het niet zo lang volhouden.
Een heel eenvoudig (maar o zo goed) concept: kies tussen vis van de dag of garnalen, bestel een paar bijgerechten (bijvoorbeeld friet en gebakken banaan), betaal bij het loket (je betaalt per gram en echt niet duur!) en neem plaats in het restaurant met uitzicht op zee totdat het eten aan tafel wordt gebracht.
Tip: ga op een doordeweekse dag rond lunchtijd (behalve op maandag, dan zijn ze gesloten). Het kan nogal druk zijn (vooral in de weekenden). Normaal vermijden wij dit soort populaire plekken, maar de vis hier is echt het wachten waard!
Wil je lokale keuken uitproberen? Ga dan eens naar Kamini’s Kitchen. Het gaat hier allemaal lekker rommelig, maar de curry’s zijn echt verrukkelijk! Op aanraden van 2 Arubanen die ons hadden uitgenodigd, namen wij de Goat Curry. Geit kan best sterk van smaak zijn, maar hier was het echt heerlijk klaargemaakt. Vooral een tip voor de kluivers onder ons…
Nadeel: je hebt hier geen verschoonmogelijkheden. Wij kunnen Lewis nog makkelijk in de kinderwagen verschonen, maar ik kan me voorstellen dat dit lastiger is met wat ouderere baby’s/peuters.
Tip: ga er eten na een middagje Baby Beach, een van de kindvriendelijke stranden van Aruba.
Wat doe je op een subtropisch eiland? Inderdaad, chillen op een wit zandstrand met uitzicht op een helderblauwe zee. En dit soort paradijselijke plekjes heb je hier genoeg! Onze 3 favoriete kindvriendelijke stranden:
1. Surfside Beach: hier zijn we 3 keer geweest, zo’n fijne plek! Lekkere loungebanken, betaalbare ligbedjes ($15 voor 2 bedjes + parasol) en heerlijke ijskoffie en lunchgerechten (ook voor een vroeg diner) bij onze favoriete strandtent Surfside up. Ook leuk: een Splash Park in het water voor de wat oudere kinderen. Jammer genoeg was Lewis er nog (veel) te klein voor, maar het zag er echt leuk uit!
2. Mangel Halto: een prachtig strandje (met bomen die in het water hangen) dat vooral geliefd is bij de locals om te picknicken. Je schijnt hier ook goed te kunnen snorkelen, al gingen wij naar Arashi om vissen te spotten (ook een aanrader!).
3. Baby Beach: met een baby moet je naar Baby Beach dachten wij. Best een aardig strand (mooi en het water is er lang ondiep wat handig is voor spelende kinderen), maar niet op nummer 1 voor ons. Vooral de prijzen zijn er niet zo fijn; zo betaal je $ 60 voor 2 ligbedjes en een windscherm (aan deze kant van het eiland waait het nogal hard, harder dan op de rest van het eiland is onze ervaring). Wij huurden daarom alleen 2 ligbedjes en hebben die onder een rieten afdakje (die vind je overal op de stranden) gezet. Werkt ook, maar Lewis zat wel helemaal onder het zand.
Voor we het wisten was onze laatste dag alweer aangebroken. Vaak voelt zo’n laatste dag een beetje als verloren. Vooral als je nog lang moet wachten voordat je terugvliegt zoals wij (we vlogen om 9 uur ’s avonds). Gelukkig dacht het personeel van Blue Village met ons mee en regelde dat wij de hele dag nog gebruik konden maken van onze kamer. Hierdoor hebben we ook onze laatste dag echt volop genoten!
Een beetje verdrietig (omdat we deze plek echt niet wilden verlaten) vertrokken we rond 18.00 uur naar het vliegveld. Lewis vond het ook echt niet leuk om terug te gaan. Voor het eerst deze week heeft hij hard gehuild.
Al met al is Aruba de perfecte bestemming voor een baby! Ook voor oudere kinderen is er veel te doen. Denk aan verschillende soorten boottochtjes, een bezoekje aan de ezelopvang en uitstapjes (met bijvoorbeeld een stoere jeep) naar het Arikok National Park. Over een paar jaar (of misschien wel eerder) gaan we zeker terug! En dan gaan wij minimaal 2 weken, want 1 week is véél te kort!
Lijkt Aruba met kinderen jou ook wel wat? Takemeto.nl heeft al wat informatie over deze bestemming voor je op een rijtje gezet.
Wij zijn met z’n drietjes thuis: m’n vriend, ons dochtertje Puck (7) en ikzelf. We reizen (en reisden) dan ook heel wat samen. Toen Puck kleiner was, ging dat vaak zonder slag of stoot.
“Afgelopen maart verbleven wij met onze kleuter van 4 en baby van 9 maanden 2 weken in een van de appartementen van Villa Miali, gelegen in de rustige villawijk Vista Royal en op een steenworp afstand van Jan Thiel Beach.”
Rechts van mij slaapt mijn vriend, links onze zoon. Vanuit de hotelkamer in een goedkoop pensionnetje in Frankfurt hoor ik in de kamer naast ons al ruim een uur bellende, lachende en discussiërende Italianen.
